WELKOM IN DE SCHOOL VOOR PERSOONLIJKE GROEI EN EEN GELUKKIG LEVEN

 

 

Zijn persoonlijkheid is opgebouwd uit zeven lagen:

 

Diep binnenin bevindt zich zijn kern. Het is de laag waarin hij zich open, warm en vol liefde voelt. Deze kern is diep weggestopt want als klein kind reikte hij onbevangen vanuit deze kern uit naar buiten. Maar omdat zijn ouders niet meer deze zelfde heelheid en liefde in zichzelf kunnen voelen, hebben ze hem in deze puurheid niet kunnen ontvangen. Dat voelt heel pijnlijk voor het kleine kind. Hij trekt zijn puurheid en liefde diep in zichzelf terug en durft het niet meer aan om uit te reiken naar buiten.

 

Rond de kern vormt zich daardoor een tweede laag: een pijnlaag. Het is de laag waarin we pijn voelen, ons afgewezen voelen, ons minderwaardig, belachelijk, nietszeggend voelen, een laag met veel schaamte en schuldgevoelens. Het is de laag die gevormd is door de pijn van het afgewezen kind: de pijnlaag.

 

 

Er gebeurt nog iets anders in het kind. Met de ene impuls is het welkom, met de andere niet. Alle kanten die verboden worden, tracht hij wel weg te drukken, maar ze blijven verder leven. Ze verdwijnen niet maar verhuizen naar diepe onbewuste lagen. Hetzelfde gebeurt met het verzet dat het voelt. Het voelt onrecht, wil boos worden, maar zijn ouders zijn veel groter en sterker. Hij moet zijn boosheid en verzet ook onderdrukken. Alles wat het kind moet onderdrukken is niet weg, maar verdwijnt naar onbewuste lagen. Daar wachten deze impulsen hun kans af tot ze naar boven kunnen komen: het is de laag van de schaduwkanten

 

 

Door de pijn van de afwijzing en al de kanten die niet welkom zijn, krijgt een kind het gevoel niet goed genoeg te zijn. Dit is te pijnlijk om te voelen. Daarom verzacht een kind zijn pijn door zichzelf af te wijzen. Het is minder pijnlijk om te zeggen dat hij de liefde van zijn ouders niet waard is dan om te voelen dat hij geen liefde krijgt. Deze zelfafwijzing is totaal zowel in de fysieke, emotionele en mentale laag.

 

* lichamelijk blokkeert hij zijn levensimpulsen die willen naar boven komen door spanningszones in zijn lichaam op te bouwen vb in zijn keel, zijn middenrif en bekken. Op deze manier kan zijn levensenergie die spontaan van onder naar boven door zijn lichaam stroomt worden afgedamd.

 

*tegelijk installeert hij een mentale en gevoelsmatige overtuiging: vb ik ben toch niet goed genoeg om liefde te krijgen.

 

Dit vormt zijn vierde laag: de laag van zelfafwijzing.

 

Het kind reikt niet meer uit, maar leert nu naar zijn ouders kijken en reageren op hen. Hij leert nu wat wel en niet kan, hoe hij wel aandacht kan krijgen en hoe niet, hoe hij kan behagen en invloed kan verwerven. Op deze manier vormt hij zijn vijfde laag: de laag van zijn overlevingsstrategieën.

 

Met al deze lagen als fundament ontwikkelt hij zijn persoonlijkheid. Het is een compromis tussen hoe zijn ouders hem opvoeden, wat de maatschappij wel en niet van hem wil en wat aansluit bij zijn andere lagen. Dit vormt zijn aangepaste persoonlijkheid. Het is in deze laag dat zijn ouders hem opvoeden en dat hij leert om iemand te zijn, al dan niet met vertrouwen in wie hij is. Dit is de laag waarin al zijn gevoelens, oordelen en gedachten liggen opgeslagen. Het is de laag van de aangepaste persoonlijkheid.

 

 

Maar omdat hij ook met deze persoonlijkheid niet altijd welkom is en hier ook nog in afgewezen en gekwetst wordt, ontwikkelt hij een nog minder kwetsbare laag: zijn imago. Vanuit dit imago krijgt hij aandacht. Deze aandacht streelt zijn ego en vult hem wel, maar kan geen vervulling geven. Want hij voelt dat hij die aandacht krijgt voor de rol die hij speelt en niet voor wie hij werkelijk is.

 

Je wilt gelukkig zijn met jezelf, ook bij een dip en tegenslagen? ja, dat kan 

maar pas op:

 

LEVEN MET JEZELF ? de makkelijkste en de moeilijkste van alle relaties

 

Hoe ze moelijk kan, dat weet je al. Hier krijg je de inzichten waarom ze zo moeilijk is geworden. Het allerbelangrijkste is echter dat je ontdekt hoe ze gemakkelijk wordt. 

 

Waarom is het zo moeilijk om met onszelf te leven?  

 

Omdat we ons vanuit ons imago aan anderen laten zien. Het is onze comfortzone. Ons imago is het beeld zoals we willen dat anderen ons zien. We hebben dat beeld zorgvuldig opgebouwd. Op deze manier krijgen we het meeste aandacht en voelen we ons minst kwetsbaar. Dit imago is voor iedereen verschillend: de ene voelt zich het meest veilig als hij in eht middelpunt van de belangstelling staat, de ander om zich grappen, of omdat hij iedereen zo goed begrijpt, omdat hij succesvol is of juist zoveel tegenslagen heeft, de stille, de lieve, de zorgende, de branieschopper. Het zijn allemaal verschillende comfortzones. Maar dit imago verbergt wat er echt in ons leeft. Dus als we aandacht voor ons imago krijgen geeft dat nooit zoveel voldoening. We krijgen immers alleen maar aandacht voor het rolletje dat we spelen. Het gaat niet om ons. Ons imago is echter op een leugen gebouwd en daarom is het zo moeilijk om echt met onszelf te leven. We hechten zo aan dat imago en tegelijk weten we dat het nep is. Net zo nep als we ons meestal op facebook laten zien.  

 

Waarom zijn we nooit goed genoeg? 

 

Iedereen wil beter, meer en anders zijn. We denken dat als we gewoon onszelf zijn niemand nog van ons zal houden. Zo kijken we diep van binnen naar onszelf. Maar dat is een leugen want als we ons echt laten zien zoals we zijn, zijn we allemaal prachtige mensen.  Toch is dat heel moeilijk om dit te geloven want we kijken heel anders naar onszelf en dat heeft een lange voorgeschiedenis.

 

Hoe zitten we eigenlijk als mens in elkaar?

Onze persoonlijkheid is opgebouwd uit zes lagen. 

 

Eigenlijk zijn we diep van binnen heel mooie, open en prachtige liefdevolle mensen, maar dat geloven we zelf niet. Dat hebben we alleen zo gevoeld toen we heel klein waren. Dat is dus de diepste laag: onze kern.

 

Als klein kind reiken we onbevangen en open vanuit deze kern uit maar omdat onze ouders niet meer vanuit deze kern leven maar vanuit heel andere lagen, kunnen ze ons niet vanuit onze kern ontvangen. Daardoor worden we veelvuldig gekwetst en voelen ons afgewezen. We zijn daar als klein kind ook heel gevoelig en kwetsbaar in. Op deze manier vormt zich rond onze kern een tweede laag: onze pijnlaag. Het is de laag waarin we pijn voelen, ons afgewezen voelen, ons minderwaardig, belachelijk, nietszeggend voelen, een laag veel schaamte en schuldgevoelens zich vormen. Het is de pijnlaag, de laag van het afgewezen kind.

 

Het kind begrijpt niet waarom het gestraft en afgewezen wordt of waarom bepaalde kanten van hem welkom zijn en andere niet. Hij voelt hier verzet tegen, wordt boos en opstandig. Maar als zijn ouders zijn verzet neit verwelkomen, voelt hij zich onmachtig. Zij zijn volwassen en hij is klein. HIj kan tegen hen niet op. HIj trekt zich terug met zijn verzet, maar zijn verzet blijft sluimeren in onbewuste lagen. Daar diep van binnen smelt het samen met andere momenten van verzet. Zijn gekwetste gevoel  en verzet blijft ondergronds verder leven. Zo vormt zich een laag van verzet tegen alle kwetsuren en ook alle verboden kanten gaan hier verder leven: Deze derde laag vormt zijn schaduwkant. 

 

Zowel zijn pijnlaag als schaduwkant geven hem het gevoel niet goed genoeg te zijn. Dit is te pijnlijk om te voelen. Daarom verzacht een kind zijn pijn door zichzelf af te wijzen. Het is minder pijnlijk om te zeggen dat hij de liefde van zijn ouders niet waard is dan om te voelen dat hij geen liefde krijgt. Deze zelfafwijzing is totaal:

* hij blokkeert zijn levensimpulsen door spanningszones in zijn lichaam op te bouwen vb in zijn keel, zijn middenrif en bekken. Op deze manier kan zijn levensenergie die spontaan van onder naar boven door zijn lichaam stroomt worden afgedamd. 

*tegelijk installeert hij een mentale en gevoelsmatige overtuiging: vb ik ben toch niet goed genoeg om liefde te krijgen.

Dit vormt zijn vierde laag: de laag van zelfafwijzing 

 

 

 

Het is echter als klein kind te pijnlijk om deze afwijzing te voelen. Het is minder pijnlijk om zichzelf de schuld te geven en zichzelf af te wijzen dan deze pijn te voelen. HIj vormt lagen die vanuit zelfafwijzing bestaan. Deze krijgen in zijn lichaam vorm doordat hij in zijn stromend lichaam tussenschotten bouwt, spanningszones die zijn levensenergie blokkeren. Het vormen zijn lichaamsblokkades. Zo vormt hij blokkades in zijn keel om niet te luidruchtig te zijn of om niet boos te zijn, blokkades in zijn middenrif zodat de impulsen die uit zijn buik komen, niet naar boven kunnen komen en blokkades in zijn bekken om levensenergie en seksuele energie de pas af te snijden. Tegelijk installeert hij denkpatronen waarin hij zichzelf afwijst. bv als hij weinig liefde krijgt, installeert hij een patroon dat hij deze liefde niet verdient. Dat is veel minder pijnlijk dan het gevoel dat hij recht heeft op liefde maar deze niet krijgt. Het zijn mentale afweermechanismes om zijn pijn te verzachten. Dit vormt zijn derde laag: de laag van zelfontkenning. Deze zal vanaf dan de onderstroom in zijn leven worden die alles bestuurt.

 

Ondertussen heeft het kind ook het besluit genomen dat het veel te kwetsbaar is om uit te reiken vanuit zijn kern. Het leert reageren op zijn ouders en zich vandaaruit aangepast gedragen. Zo ontdekt hij hoe hij mag zijn om liefde te kunnen krijgen: zo vormt hij zijn vierde laag: de laag van de aangepaste persoonlijkheid waarin hij zijn gevoelens en gedachten vorm geeft.  

 

 

 

Het imago is het beeld dat we willen dat anderen van ons hebben, een constructie van schijnzelfverzekerdheid. Het is de afscherming voor anderen van onze innerlijke heksenketel van angsten en bedekkingen van angsten. Anderen zien ons dan zoals we onszelf graag willen zien. Iedereen speelt hem dagelijks: de goodgyu, de slordige hippie, de stoere bink, de grapjas, de nerd, de bange, de verwaarloosde enz. Daar voelen we ons goed bij. tekst is van jan Geurtz

 

waarom durven we elkaar niet aankijken op straat: we willen ons verbergen?

 

imago is gebouwd op een leugen van zelfafwijzing

 

we reiken uit maar worden gekwetst, we trekken ons uitreiken terug en leren om te reageren op de ander. Vandaar dat gedragstherapeuten zeggen dat mensen copycats zijn.

 

rond onze kern: diepe laag van schaamte, pijn, minderwaardigheid

 

het is veel te pijnlijk om dit te voelen: dus wijzen we onszelf af, dat is veel minder erg dan voelen dat er geen liefde is

 

afweermechanismen en innerlijke lichaamsblokkades deze bepalen onze gevoelens, gedachten en overtuigingen over onszelf,

 

maar ook deze verbergen we oen dat doen we door ons imago 

 

 

Het kind dat op de bekende manier wordt opgevoed schept als volwassene precies die wereld waarin we nu leven. Het kind leeft verbrokkeld met zichzelf in een verbrokkelde wereld.

 

Deze volwassene durft zichzelf niet te zijn. Sterker nog hij heeft geleerd om zich te verbergen voor zichzelf en voor anderen. Hij leeft vanuit zijn imago, het beeld waarmee hij zich aan anderen laat zien en dat hem het meeste aandacht oplevert. Maar dit beeld verbergt wie hij werkelijk is. Dit is het drama van het opgevoelde kind. Zelfs bij de meest liefdevolle ouders vervreemdt een kind van wat er echt in hem leeft. Hij leert leven vanuit zelfontkenning en zelfverloochening, opgebouwd in verschillende lagen en periodes in zijn jonge kinderleven. Dit zijn de verschillende lagen van hun persoonlijkheid. Als klein kind zijn ze in alle openheid en onschuld naar buiten gekomen met wat in hen leefde, maar hierin zijn ze zeer erg gekwetst en afgewezen. Ze schrikken hier zo erg van en de pijn is zo groot dat ze niet meer durven uitreiken. Voortaan leren ze reageren op hun ouders en de wereld om hen heen. Ze leren hoe ze zich moeten gedragen en wat er van hen verwacht wordt. Hun ouders zijn hierbij hun model. Zo ontstaan hun aangeleerde patronen Rondom hun kern ontwikkelt zich echter een pijnlijke laag van minderwaardigheid, schuldgevoel, schaamte over wie ze zijn. Deze pijn van de afwijzing is echter te pijnlijk om deze te voelen. Het is voor een kind minder pijnlijk om zichzelf af te wijzen dan om de afwijzing van zijn ouders te voelen. Uit zelfbehoud ontwikkelen ze strategieën om deze pijn te verzachten. Het zijn manieren van zelfafwijzing en zelfloochening. Zo zal het spontane kind dat met al zijn liefde naar buiten komt en daarin niet gezien wordt, tegen zichzelf zeggen dat het een slecht kind is, dat het geen liefde waard is. Dit zijn afweermechanismen of diepe overtuigingen over zichzelf. Tegelijk geeft hij zijn eigen lichaam opdracht om minder levendig te zijn. Op deze manier bouwt het innerlijke blokkades bv in zijn keelgebied, in zijn middenrif, rond zijn hart of rond zijn bekken. Op deze manier installeert een kind vele verschillende blokkades en afweermechanismen. Na een tijdje is hij zich hier net meer van bewust maar ze blijven onbewust wel zijn leven besturen. Tot hij erin slaagt deze lichaamsspanningen op te heffen en deze afweermechanismen te ontmantelen blijft hij hier de gevangene van, zonder dit te weten. Het is voor hem ook veel te kwetsbaar om zijn strategieën met anderen te delen. Om deze kwetsbaarheid te verbergen bouwt hij er dus nog een imagolaag bovenop. Vanuit dit imago krijgt hij aandacht. Deze aandacht streelt zijn ego en vult hem wel, maar kan geen vervulling geven. Want hij voelt dat hij die aandacht krijgt voor de rol die hij speelt en niet voor wie hij werkelijk is. Hun imago is immers gebouwd op zelfontkenning en zelfloochening. Ze hebben een lange leerschool doorlopen op zichzelf leren ontkennen. Hun ouders, hun model leefden ook vanuit deze zelfontkenning, dus dit versterkt nog hun neiging tot zelfontkenning. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat ontkenning van wat er werkelijk is op alle vlakken in de wereld terug komt, zowel in families, samenleven in gemeenschappen als op wereldvlak. Daar kan ik honderden voorbeelden van geven.

e ontdekken hoe ze gemakkelijk wordt. 

 

 5 REDENEN OM JEZELF NIET TE ACCEPTEREN ZOALS JE BENT ?

 

* Jezelf niet accepteren zoals je bent is al eeuwenlang de regel. Kijk naar je overgrootouders, grootouders, ouders: ze hadden oordelen over henzelf . Jij als goede copycat hebt dit van jouw ouders gecopieerd.

 

* je hebt het met de paplepel meegekregen: als kind was je toch ook nooit goed genoeg, het kon altijd beter, meer of anders. Zo heb jij jezelf geprogrammeerd.

 

*sommige kanten van jou waren oke als kind en werden aangemoedigd, andere moest je ondedrukken. Onmogelijk om jezelf dan in je geheel te kunnen accepteren. 

 

* als jij thuis niet de liefde kreeg, die je nodig had, was het veel minder pijnlijk om jezelf de schuld te geven dan de pijn te voelen dat je geen liefde kreeg.  Zo heb je al vroeg  tegen jezelf verteld dat je niet goed genoeg was

 

Het is beter voor de consumptiemaatschappij want als je ontevreden bent geef je veel meer uit en wil je altijd meer. 

 

 

DE BESTE MANIEREN OM ONGELUKKIG TE BLIJVEN

 

 

* alleen het positieve zien

 

*altijd meer willen

 

*jezelf vergelijken met anderen

 

Je keek als kind naar je model (je ouders) die zichzelf ook kritiek gavenals goede copyhebt het met de paplepel meegekregen: als kind was je toch ook niet goed genoeg zoals je was, je moest altijd meer, beter en anders zijn.

 

* Sommige kanten van jou waren als kind oke en werden aangemoedigd, ander moest je onderdrukken. Onmogelijk om jezelf dan in zijn geheel te kunnen accepteren

 

* je keek als kind naar je model: ook zij zeiden dat ze niet oke waren. Als goede copycat nam je dit gretig over bent opgevoed door mensen die zichzelf ook niet accepteerden zoals ze waren en zij hebben jou op hun beurt ditzelfde gevoel gegeven we zijn zo opgevoed:

 

*Er zijn verschillende manieren van gelukkig zijn, sommige passen bij een gemakkelijke en andere bij een moeilijke relatie met jezelf

 

veranderen?

 

Je diepste overtuigingen bron???celgeheugen

Mentaal kan je ze gemakkelijk veranderen, ze zitten dan in je korte termijngeheugen. Maar je lange termijngeheugen is heel anders geprogrammeerd. Het is verankerd met waarheden die we hebben aangenomen al van in onze kinderjaren. De diepste overtuigingen zijn al gevormd voor dat we konden denken in onze eerste levensjaren. Ze zijn in ons celgeheugen opgeslagen en wil je deze veranderen dan moet je met deze cellen contact kunnen maken. Dat doe je door te ademen zodat je op celnivo een vibratie voelt. Dan komt de deur naar je celgeheugen open.

 

 

lagen van zelfloochening en afwijzing

de meeste volwassen mensen overleven meer dan dat ze leven. Ze hebben een druk leven en vullen hun leven in plaats dat ze het vervullen. Ze leven vanuit hun imago en verloochenen daarmee het grootste deel van wie ze zijn. Ze leggen vaak een hele weg af om van overleven naar leven over te stappen. Ze laten zich aan anderen zien vanuit hun imago dat ze zorgvuldig hebben opgebouwd. Het is de manier zoals we ons graag aan anderen laten zien omdat dit voor ons de veiligste manier is. De ene voelt zich het veiligt door een branieschopper te zijn, in het middelpunt van de belangstelling te staan, sociaal te zijn, er voor anderen te zijn, een mislukkeling of bangerik te zijn. Ieder kiest onbewust dat imago dat hem het meeste veiligheid geeft. Maar dit imago verbergt wie we werkelijk zijn. Waarop verbergen we ons zo, omdat we ons schamen, ontevreden zijn met wat er echt van binnen in ons leeft. Ons imago is het resultaat van een ingewikkelde patronen van zelfafwijzing. Lagen van zelfafwijzing:

 

 

UKKIG ZIJN. WELK GELUK WIL JE ?

 

Er zijn verschillende manieren van gelukkig zijn, sommige passen bij een gemakkelijke en andere bij een moeilijke relatie met jezelf 

    
"Goed Gevoel" Geluk ? 
 
Je wilt altijd een goed gevoel, het moet altijd leuk en spannend zijn, je altijd goed voelen, altijd veel energie hebben en zin hebben om van alles te doen. Dat kan als ......je vanuit je hoofd leeft en enkel aandacht geeft aan positieve gedachten, altijd bezig blijft en niet stil valt. Je moet zeker niet stil staan bij jezelf en je geen vragen stellen over alles wat er in je leeft. Ook zeker niet stil staan bij nare ervaringen in het verleden want dat is voorbij en daar heb je toch niets aan. Als je moe, verdrietig, jaloers of chagrijnig dreigt te worden, zoek je afleiding, tracht hard te werken, gaat uit of zet je in voor vrienden. In ieder geval bij dreigende negatieve gevoelens zoek je afleiding. Je troost je ook met de gedachte dat je geen reden hebt om je slecht te voelen en kunt zien dat jij het veel beter hebt dan anderen. Je hebt ondertussen geleerd om altijd uit te kijken naar iets nieuws, leuk en spannend. Nieuwe dingen en dingen kopen kunnen je een grote boost geven. Het beste wat je kan doen is altijd bezig zijn, altijd uitdagingen zoeken en het spannend houden. Nooit stilzitten en nooit stilte toelaten, want dan zou je teveel kunnen voelen. Stilte en alleen zijn kan je beter vermijden en zelfs als je alleen thuis bent, kan je beter altijd de radio opzetten of naar televisie kijken. Dan ben je afgeleid en wordt je niet met jezelf geconfronteerd. Als je toch eens een dagje depri bent, helpt sporten en hardlopen wel, of anders neem je een paar drankjes of desnoods een paar pillen. Zo kom je er vlug overheen. Als je voor deze manier van geluk kiest is diepgang, stilte en een saai leven absoluut uit den boze en de kans is groot dat je lichaam na een lange tijd ook klachten krijgt.  Bij deze manier van geluk beleven past het naar die job te streven die je het meeste gewin en voordeel oplevert, hoe meer je kan kopen, hoe gelukkiger jij kan leven. je houdt ook van feesten en hebt vele vrienden om spannende en plezierige dingen te beleven, maar hoe het echt met je gaat, dat vertel je hen niet, daar zitten ze niet op te wachten. Het  Medium-stuk 'Does trying to be happy makes us unhappy?' van de Amerikaanse professor Adam Grant waarschuwt je voor de gevaren van het nastreven van dit soort geluk.
 
Blijvend geluk of duurzaam geluk? 
Je wilt je altijd gelukkig voelen, zowel op de vreugdevolle als verdrietige of angstige momenten, zowel bij succes als tegenslag. Ook dat kan als.. jij je ervaringen die je in de buitenwereld beleeft, kunt koppelen aan je binnenwereld. Maar daarvoor moet je de moed hebben om jezelf te leren kennen, zowel in je manier van denken, je overtuigingen, je hele scala aan gevoelens als in je innerlijke gewaarwordingen.  De kunst om dit geluk te leren vorm geven bestaat erin dat jij jezelf leert accepteren precies zoals je bent met al je verschillende kanten. Je beseft dan dat alle ervaringen buiten jou alleen maar binnen in jou tot leven kunnen komen. Hoe meer je innerlijk voelt, hoe meer je innerlijke ademruimte is, hoe meer innerlijke levendigheid kan voelen en hoe meer je de intensiteit van leven in het moment zelf kan ervaren. 
Gelukkig zijn is voor jou volop leven in overgave aan het leven en de intensiteit van je innerlijke levendigheid in al haar nuances te voelen. Je geniet dus  volop van de mooie en spannende momenten maar de tegenslagen en teleurstellingen hoef je niet te vermijden. Je durft volop te leven en alles te doorvoelen op elk moment. Je geluk is daardoor niet meer afhankelijk van de omstandigheden. Dat geeft je een geweldige kracht, liefde voor jezelf en voor het leven. Dat maakt het gemakkelijk om jezelf te accepteren precies zoals je bent en je op die manier aan anderen te laten zien. Dat schept precies verbonderheid en diepe vriendschap waarin zowel jij als je vrienden zichzelf mogen zijn. Samen zijn met vrienden is voor jou belangrijk en je houding is een gevende houding waarin je graag geeft aan anderen en daarin vervulling vindt. Je zet je ook in voor anderen en een gemeenschap waarvan jij een onderdeel bent. Je leeft vanuit vertrouwen en vanuit een houding van geven en ontvangen voel jij je betrokken bij de hele wereld. Op deze manier kan je altijd gelukkig zijn, zelfs als je tegenslagen hebt. Je durft immers elk moment volop te beleven en voelt je daarin verbonden met mensen die echt om je geven en jij om hen.  
 
Scheppend geluk?
Je wilt je eigen leven en geluk scheppen. Ook dat kan als.... je al een aantal jaren duurzaam gelukkig leeft en je innerlijke lichaamsbeleving is een betrouwbaar innerlijk kompas geworden, dat je feilloos vertelt wat goed en niet goed voelt in je leven. Je wordt dan vanzelf steeds fijngevoeliger en slaagt erin om steeds meer vanuit je innerlijke stilte in het moment te leven. Daar is alles verbonden met elkaar. Op dat moment beleef je een andere wereld: een wereld waarin alles verbonden is met elkaar. Je steekt als het ware je stekker in het stopcontact van het vibrerende veld dat jij en alles om je heen bent (als je gaat denken, wil sturen of angst voelt, valt de stroom uit) Op deze manier stem jij je af op de meest geheelde en gezonde vorm van jezelf. Je leeft niet meer, bepaald door de ballast van je kindertijd, maar herontdekt de kwaliteiten waarmee je geboren bent. Je kan nu degene zijn die je oorspronkelijk was en kan daardoor al je kwaliteiten volop tot leven brengen. Je stuurt en haalt informatie uit het universele energieveld en op deze manier bestel je als het ware alles wat jij in je leven wilt. Er is echter één aspect dat je hierbij niet uit het oog mag verliezen. Je krijgt alles wat je wilt zolang je leeft in overgave aan het leven, vanuit het principe: uw wil geschiede. Alles wat naar je toekomt past bij wie je in je wezen bent, maar dat wil niet zeggen dat dit altijd past bij je persoonlijke ego-wensen.  
 
De tweede vraag is: WAT MAAKT JE NU GELUKKIG IN JE LEVEN?
 
Uit eigen onderzoek en onderzoek van vele wetenschappers blijkt dat we geen tijd hebben om aandacht te besteden aan die zaken die ons echt gelukkig maken. Ons leven is zo druk en zit vol met allerlei afspraken, plannen en verplichtingen dat we geen tijd hebben voor wat ons echte vervulling in ons leven geeft. Doe eens een kleine steekproef: wat maakt je nu gelukkig in je leven en hoeveel procent van je tijd besteed je hieraan. (je mag je antwoord altijd doormailen voor mijn onderzoek)
 
De derde vraag is: WAAROM ZOU JE KIEZEN VOOR EEN ONGELUKKIG EN ZWAAR LEVEN ALS HET OOK ANDERS KAN? 
 
Wellicht is het je ook al opgevallen: vele mensen om je heen voelen zich moe, klagen over een zwaar leven en hebben allerlei spanningen. Ze hebben de neiging om de schuld hiervan bij hun levensomstandigheden te zoeken. Maar wat ze niet zien, is dat ze volle vuilbakken meesleuren aan onverwerkte lasten en pijnen. Hoe zou hun leven zijn, als ze deze vuilbakken eens zouden leegmaken en niet overal mee naartoe zeulen?
 
Sinds vijftig jaar is de welvaart alleen maar toegenomen maar het gebruik van antidepressiva en andere kalmerende middelen is nog meer toegenomen. Het lijkt alsof we met zijn allen niet zo gelukkig zijn. In sommige Afrikaanse landen zingen en dansen de mensen, terwijl ze nochtans in armoede leven. Ze leven in het moment zelf en voelen hun lichaam binnenin leven, dat zie je aan hun zingen en dansen. Hoe zou het zijn als wij meer in het moment kunnen leven en ons lichaam binnenin voelen leven?
 
Vele mensen zijn druk bezig om gelukkig te worden, ze werken hard om zich steeds meer luxe goederen, een groter huis, een grotere auto en nog meer rijkdom te kunnen aanschaffen. De illusie is dat vele denken dat ze op deze manier ook gelukkiger worden. Maar ondertussen is wetenschappelijk  bewezen dat een bepaalde mate van rijkdom bijdraagt aan een gelukkig leven, maar eens een bepaalde rijkdom, welstand, aanzien, bekendheid enz bereikt, draagt het niet meer bij aan onze geluksbeleving. Waarom zou je dan zo hard blijven werken als je er toch niet gelukkiger door wordt?  
 
Nog nooit is er zoveel kennis geweest over gelukkig zijn en er zijn vele methodes die mensen leren gelukkig te leven: gelukkig zijn is tegelijk een kunst en een kunde, die iedereen kan leren. 
Mijn slogan: het is nooit te laat om jezelf alsnog een gelukkig leven te geven.  
 
De vierde vraag is: LEEF JE OF OVERLEEF JE? 
 
 
"Je leeft":  Je voelt je goed in je vel, maw je voelt het leven binnen in jou. Je leeft in je lichaam en voelt je innerlijke levendigheid. Dit voelt voor jou als je kompas. Je voelt het verschil tussen een open en een gesloten hart en kunt heerlijk genieten van een minnenspel. Je bent een voelend mens die in rust en ontspanning kan zijn in het moment. Terwijl je spreekt en handelt, voel jij je verbonden met je binnenkant. Als je aanraakt, komt dit gebaar vanuit je hart. Allemaal tekenen van een mens die volop leeft. Je voelt je innerlijke vreugde en levendigheid en drukt deze in je expressie en handelen naar buiten uit. Je accepteert jezelf met al je verschillende kanten en leeft vanuit je innerlijke waarheid. Dat straal je ook uit naar anderen en je laat ook andere mensen in hun waarde. Je leeft vanuit vertrouwen in het leven, maar accepteert ook dat het leven vreugde en pijn geeft. Je hebt diepe vriendschappen waarin zowel jij als je vrienden zichzelf kunnen zijn en zich gesteund voelen door elkaar. Je kent je kwaliteiten en je beperkingen en terwijl jij je kwaliteiten inzet, verwezenlijk jij jezelf en geef je je waardevolle bijdrage aan de wereld. Je bent jezelf en voelt je verbonden en betrokken naar vele mensen en de wereld in zijn geheel. Je leeft op een zeer tevreden en vervulde manier. 
 
"Je overleeft": je hebt het gevoel dat jij niet aan het stuur van je leven zit, maar dat je altijd overal achteraan loopt. Je wilt meer tijd voor jezelf, meer tijd voor je kinderen, je wilt aandacht geven aan je vrienden en aan je hobby kom je ook nauwelijks toe. Je hebt tijd tekort en hebt het altijd druk en toch kom je niet toe aan die zaken die je echt vervulling geven. Je leven is gevuld en je voelt vaak veel onrust. Je werkt hard en geeft ook aandacht aan ontspanning, reizen en andere spannende zaken, maar voor stilte en rust is er nauwelijks tijd. Je leeft vooral in je hoofd en af en toe gaan je gevoelens met jou op de loop. Je hebt een fijne baan die je de nodige financiele opbrengsten geeft, maar of dit nu precies is wat je beste gave aan de wereld is dat weet je niet, daar ben je ook niet meer bezig. Je wordt geleefd en hebt steeds meer nodig, de nieuwste en de spannendste zaken geven je een gelukkig en blij gevoel. Je leven is gevuld maar of het vervuld is weet je niet.
  
Mijn boek "Duurzaam Geluk" geeft een handleiding voor een gelukkig leven, voor wie het beste wil en elke dag gelukkig wil leven. Het bevat ook heel veel informatie over hoe we nu in de westerse wereld ons geluk vormgeven. Inspirerend en confronterend tegelijk. 
 
Meer over geluk: jaarlijks verschijnt er ook een rapport over geluk: "The world Happiness Report" 
Voelde jij je gisteren gelukkig en voel je je gelukkig met je leven in zijn geheel, zijn de centrale vragen in een wetenschappelijk onderzoek in 156 landen over de hele wereld.   

 

 
DENKEN EN OVERLEVINGSSTRATEGIEËN? 
 
Ons leven begint bij onze geboorte, eigenlijk ook al eerder. Maar vanaf onze geboorte doen we allerlei ervaringen op, hele fijne liefdevolle ervaringen, maar ook heel pijnlijke en kwetsende. We trachten met al deze ervaringen op een zo goed mogelijke manier om te gaan en proberen ons te wapenen tegen de afwijzingen en kwetsingen van het leven. Dit vormt onze overlevingstrategieen. Het zijn patronen die we ons hebben eigen gemaakt als kind maar waar we ons als volwassene niet meer bewust van zijn. Nochtans hebben deze patronen een belangrijke invloed op ons leven, ze bepalen op een onbewuste manier veel meer in ons leven dan we denken. Door ze te leren kennen, kunnen we ze ontmaskeren en vrijer en gezonder leren leven.
 
 
Vijf strategieen zijn beschreven door twee psychiaters die beiden ook lichaamstherapeuten zijn: Wilhelm Reich en Alexander Lowen. Waarschijnlijk zal je er in je eigen leven een paar van herkennen.
 
 
1. De ene mens heeft als kind geleerd dat de wereld onveilig is en dat voelen niet veilig is. Hij trekt al in zijn eerste levensjaren zoveel mogelijk zijn energie uit zijn lichaam terug en tracht zo weinig mogelijk te voelen. Hij leeft niet in zijn lichaam maar in zijn denkend hoofd. Later wordt hij vaak een goede denker en observator die alles om zich heen nauwkeurig in de gaten houdt. Dit is voor hem de veiligste manier om te leven. Hij bruist vaak van de ideeen en heeft ook heel levendige fantasieen die ontspruiten aan zijn brein maar in het maken van contacten is hij heel erg op zijn hoede en het voelt heel vlug onveilig voor hem.
 
 
2. De andere mens heeft als kind geleerd dat je best niet zoveel nodig kunt hebben en weinig verlangens hebben, dan raak je het minst teleurgesteld. Deze kinderen leren al rond twee drie jaar voor hun ouders te zorgen, het worden brave, lieve kinderen. Zo groeien ze op en zorgen vooral voor anderen. Ze lijken weinig aandacht, warmte en liefde nodig te hebben en als ze deze toch krijgen, kunnen ze deze niet ontvangen. Ze hebben geleerd om met de kruimeltjes te overleven, maar diep van binnen zijn ze hier heel boos over, maar dat gaan ze ook vaak aan zichzelf verwijten. Want jarenlang maken ze zichzelf wijs dat ze niet meer verdienen. Ze kunnen vaak heel goed zorgen, maar cijferen zichzelf daar meestal bij weg, waardoor ze vaak over hun eigen grenzen gaan.
 
 
3. Een ander mens heeft geleerd om groot en sterk te zijn en altijd op zijn hoede te zijn. Hj heeft geleerd dat de wereld vijandig is en ligt altijd klaar om in het verweer te gaan. Als kind heeft hij geleerd om zich te pantseren voor kwetsing en pijn en ongevoelig te worden. Het kind heeft rond vijf à zes jaar ook geleerd om sterker en slimmer te zijn dan anderen zodat deze hem niet onderuit kunnen halen. Hij gedraagt zich sterker en groter dan hij is, dat zie je ook aan de gespannen lichaamshouding en opgezette borstkas. Maar achter dat pantser is hij heel bang om door de mand te vallen, maar hij heeft geleerd om anderen altijd op afstand te houden. Hij praat niet over zichzelf en zeker niet over kwetsbare gevoelens. In gezelschap neemt hij veel ruimte in en heeft vaak het hoge woord en heeft boeiende verhalen. Eigenlijk vertrouwt hij niemand en hij tracht ook slechts oppervlakkig te voelen. Als kind heeft deze mens geleerd om vlug zelfstandig te zijn en niemand nodig te hebben en zo leeft hij ook als volwassene. Hij komt zeer zelfstandig over maar kwetsbaar en afhankelijk zijn, is voor hem heel bedreigend. 
 
 
4. Een ander mens heeft als kind geleerd om onrecht, afwijzingen en kwetsuren te verdragen en te incasseren. Hij spant zijn lichaam op, hij is vaak klein en gedrongen. Een houding die hem helpt om zo weinig mogelijk te incasseren. Ook zijn lichaamsweefsels vertonen deze sructuur. Als je zijn lichaamscellen onder de microscoop bekijkt, zie je dat deze allemaal als een bolletje gespannen zijn. Zijn lichaam staat voortdurend onder spanning en daardoor is het moeilijk om al zijn gevoelens nog te onderscheiden. Hij voelt vooral de spanning. Eigenlijk is alles veel te veel maar toch kan hij heel veel dragen. Hij is immers gewend om over zijn grenzen te gaan. Heel vaak is hij vrolijk in gezelschap maar als hij thuis alleen is, voelt hij zijn lijden en kan hij zelden echt ontspannen. Spanning verdragen is voor hem de beste manier om niet geraakt te worden en te overleven.
 
 
5. Een ander mens is vaak heel rationeel maar geniet ook heel erg van het leven. Als kind heeft hij geleerd op wilskracht te leven. Vanuit zijn wilskracht heeft hij vele moeilijkheden in zijn leven kunnen overwinnen. Maar vaak is hij daarbij ook over zijn grenzen gegaan, dat zie je aan de spanning in zijn rug en ruggengraat. Hij heeft ook een gespannen lichaam: dat is zijn pantser, weinig ademen en niet te veel voelen. Hij leeft met een gesloten hart, omdat hij in de liefde in zijn kinderjaren veel te veel gekwetst is. Maar de meeste mensen die zo leven weten dit niet, omdat ze erg naar buiten zijn gericht. Hun borstkas is gesloten en hun hart voelt verhard. Zij vrijen ook heel graag, maar hun bekken is erg verkrampt en gespannen, dat zie je aan hun manier van bewegen. Genot ervaren en ontladen kennen ze wel, maar voor echte diepgaande ontmoetingen en contacten sluiten ze zich vaak af. Ze komen heel zelfverzekerd over maar in de liefde en het bedrijven van de liefde zijn ze heel kwetsbaar als ze zelf de touwtjes niet in handen hebben. 
 
Je "strategieën" waren ooit de beste keuze als kind, maar zijn ze nu nog de beste keuze?
Het kan natuurlijk zijn dat je meerdere strategieen herkent. De meeste kinderen gebruiken meerdere strategieen. Nu je je eigen strategie kent, kan je ze onderzoeken en geleidelijk verruimen als jij dit wenst. Maar wees je ervan bewust dat ze ooit de best mogelijke keuze voor jou is geweest en dat je deze slechts stap voor stap kan veranderen. Je strategie ligt immers zowel in je denken, je lichaamsbeleving, je gevoelswereld als in je lichaamscellen verankerd. Technieken als positief denken kunnen je dan wel ruimte geven om anders en vrijer te denken,  maar je lichaamsbeleving, je manier van ademen en voelen zullen er niet automatisch ook door veranderd zijn. Verandering is pas verandering als alle lagen mee in beweging komen: denken, voelen en lichaamspantser. 
 
ER ZIJN VELE WEGEN NAAR ROME
DIT IS MIJN WEG NAAR DUURZAAM EN SCHEPPEND GELUK  
 
M.a.w.:
Je wilt blij zijn met wie je bent en leven vanuit innerlijke rust en vrede. 
Je wilt je graag aan anderen laten zien precies zoals jij je binnenin voelt. 
Je wilt diepe vriendschappen  op een gelijkwaardige basis
Je wilt je met je kwaliteiten en talenten aan de wereld laten zien en hier een goed leven mee opbouwen.
Je wilt jezelf zijn en tegelijk een deel zijn van een grotere gemeenschap. 
 
DE WEG VAN DUURZAAM GELUK: 
 
stap één: ken jezelf! het begin van alle wijsheid. 
 
Je kent jezelf, dat is waar. Dat dacht ik ook toen ik aan mijn tocht naar duurzaam geluk begon. Ik had een zelfbeeld hoe ik dacht dat ik was en dat ik hardnekkig in stand hield. Als iemand me een andere eigenschap toedichtte voelde ik verzet want zo was ik niet. We hechten allemaal aan ons zelfbeeld, het beeld dat we van onszelf maken. Er zijn twee uitersten: mensen met een succesbeeld zien alleen hun successen en alle tegenslagen worden genegeerd, mensen die zichzelf als een mislukkeling zien, doen net het omgekeerde: ze zijn heel erg gehecht aan hun beeld van mislukkeling. Je zelfbeeld is een mentaal beeld. Als je jezelf echt wil leren kennen, word je weer nieuwsgierig naar alle kanten die er in je leven. Je hebt een kant die altijd ideeen heeft en de leiding neemt, maar ook een kant die alles remt. Een motor en een rem, en dat is nodig. je hebt een kant die vernieuwing wilt en een kant die aan het oude wil vasthouden. Zo heb je ook meer info  
 
stap twee: de diepere lagen aan zelfkennis
 
in een zee heb je stromingen aan de oppervlakte en in de diepte, het is bekend dat de diepste stromingen het meest bepalend zijn voor de totale stroom. Zo kunnen je overlevingsstrategieen uit je kinderjaren, die nog steeds in de diepte binnen in jou aanwezig zijn, de belangrijkste aspecten in je manier van leven bepalen. Je ziet dit alleen maar als je jezelf goed observeert. Dan merk je bv dat je eigenlijk heel beperkt en oppervlakkig ademhaalt, dat jij, zelfs bij mensen die je voor het eerst ziet, het gevoel kan hebben dat je minder bent dan hen of dat ze je niet mogen. Andere signalen zijn dat je voortdurend op je hoede bent, alsof je aangevallen zult worden, je merkt dat je soms gespannen wordt, terwijl daar eigenlijk geen aanleiding toe is of bang wordt in gezelschap zonder dat daar een reden voor is. De reden ligt in je onderstroom die je leven stuurt. Je onderstroom is het geheel aan reacties op meer info 
 
stap drie: levenslang de beste vriend van jezelf
 
Het klinkt paradoxaaal maar elke verandering begint bij een volledig bewustzijn en accepteren zoals het nu is. Acceptatie van jezelf zoals je nu bent, vormt de beste basis voor verandering. Je kan dan immers de rijkdom zien van wat er nu in je leven al is. Je kan dan dankbaar zijn naar de mogelijkheden en kansen die je in je leven al gerealiseerd hebt en daarop verder bouwen. Als je wil veranderen en niet durft onder ogen te zien en te doorvoelen zoals het nu is, accepteer je je basis niet en kun je nergens op verder bouwen. Je vertrekt dan vanuit onvrede en tekort en hebt veel kans dat je onvrede alleen maar groter wordt. Je hebt nu al twee belangrijke stappen gezet om jezelf beter te leren kennen. Dat zal je zeker tegenstrijdige gevoelens geven. Enerzijds ben je blij om jezelf echt te leren kennen, anderzijds kom je ook zaken tegen waar je niet zo blij mee bent. Dat is precies het moment waarop vele mensen stoppen met hun ontdekkingstocht en terug keren naar het oude vertrouwde zelfbeeld. Alleen echt moedige mensen durven verder te gaan, maar de beloning zal ook heel groot zijn nl de mogelijkheid om ten allen tijde ...
 
stap vier: meer ademen = meer leven = meer geluksbeleven
 
Veel wereldleiders en multinationals ontdekken het nu: "verander je ademhaling en je wordt gelukkiger"  Het zal voor velen heel vreemd klinken. Hoe kan je ademhaling een sleutel tot een gelukkig leven zijn? Oude wijzen gebruiken al eeuwenlang de kracht van de adem in hun yogatechnieken, maar nu heeft de lichaamsgerichte psychotherapie de werking hiervan tot in detail blootgelegd. Hun conclusie is verpletterend: "onze geluksbeleving is recht evenredig met onze kwaliteit van ademen" Als onze adem stopt, gaan we dood. Dat weten we allemaal, maar de meeste mensen ademen net genoeg om te blijven leven. Ze gebruiken dertig procent van hun ademcapaciteit. Hun organen krijgen net genoeg zuurstof om te blijven functioneren, maar niet genoeg om sprankelend te leven. Bovendien ademen we oppervlakkig maar wat we niet beseffen is dat we dan ook minder voelen en minder intens ons geluksgevoelens kunnen beleven. Een gezonde adembeweging verspreidt zich als een golf door ons hele lichaam. Zowel onze borstkas, buikholte als bekken worden erdoor bewogen. Een diepe ademgolf zet meer info 
 
stap vijf: Leven in een opgeruimd huis, een opgeruimd lichaam
 
De meeste mensen wonen in een huis dat ze goed onderhouden, zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant. Je maakt het binnenin geregeld schoon, ruimt alle rommel op en zorgt voor frisse lucht. Je poetst de ramen, verft regelmatig de muren en kozijnen en dat doe je zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant. Maar stel je nu eens voor dat je alleen zorgt voor de buitenkant, die de mensen kunnen zien. Je huis ziet er stralend uit, elke jaar een nieuwe verflaag en je tuin staat helemaal vol bloemen. Maar aan de binnenkant geef je geen aandacht. Je poetst er niet, laat de rommel liggen en afval kan zich opstapelen. Binnen de kortste keren wordt dit een onleefbare situatie. Het kan voor jou shockerend zijn, maar toch leeft het grootste deel van de mensen zo. Ze gaan wel naar de kapper en de schoonheidsspecialist en dragen mooie kleren en zorgen dat ze er aan de buitenkant stralend uit zien, maar aan hun binnenkant geven ze nauwelijks enige aandacht. Dat doen ze uit onwetendheid of omdat ze daar het belang niet van zien. Maar ja, ons lichaam is toch het huis waarin we leven. We zeggen niet voor niets dat we goed in ons vel zitten of dat we bruisen van het leven. Ik heb het al eerder gezegd: alle ervaringen in de buitenwereld komen alleen maar binnen in ons lichaam tot leven. Dus het is geen luxe maar een noodzaak om binnenin onderhoud te plegen en af en toe een grote schoonmaak te doen. Maar stel je voor dat je een huis waarin jaren niet gepoetst is, plots een schoonmaakbeurt wil geven. Je begint eraan, maar binnen de korste keren zit je stofzuiger boordevol, ziet het water waarmee je poetst helemaal zwart en als je een bezem ronddraait, waait het stof ook helemaal op. Dat gebeurt ook bij een grote achterstallige schoonmaak binnenin ons lichaam. Spinnenwebben die overal hangen, kan je vergelijken met oude overtuigingen over jezelf en de wereld, die je nog steeds gebruikt, terwijl ze je eigenlijk meer hinderen dan dienen. Je kan ze opruimen, maar net zoals spinnenwebben hebben ze de neiging om terug te komen, als je ze niet grondig opruimt. Oude rommel die overal ligt zijn de vele onverwerkte ervaringen waar je overheen geleefd hebt. Je maakt zovele momenten mee in je leven, waarbij je met je gevoel niet aanwezig bent. Je geeft er geen aandacht aan of je vindt ze vanuit je hoofd niet belangrijk maar ze raken wel degelijk allerlei gevoelens. Als je deze niet opruimt, kruipen ze als spanningen in je spieren en als vervuiling in je organen. Door dieper te ademen, voel je op bepaalde plekken ruimte maar op andere plekken bots je op spanningen en muren. Soms voel je daarbij letterlijk fysieke krampen en pijnen. Je hebt immers jarenlang verkrampt geleefd. Er hebben zich blokkades en tussenschotten in dat eens zo stromende lichaam vastgezet, en die ga je nu allemaal voelen en dat kan een heel onbehaaglijk gevoel geven. Net zoals je een zolder opruimt en daar allerlei oude herinneringen in tegenkomt, kom je nu ook oude pijnen en gevoelens tegen. Je weet met je verstand dat ze van vroeger zijn, maar met je gevoel voelen ze alsof ze nu aanwezig zijn. Innerlijk kindwerk en innerlijk seksueel kindwerk zijn nu geschikte hulpmiddelen die je hierbij kunnen helpen.
 
stap zes: gevoelens geven je vleugels
 
stap zeven: leef alle verlangens en maak je dromen waar
 
stap acht: laat je door geen enkele pijn weerhouden
 
stap negen: verbinding is de kracht van de stilte
 
stap tien: de moed om je schaduwkanten te omarmen
 
 
 
 
Extra korte inzichten

Je wilt gelukkig zijn met jezelf, ook bij een dip en tegenslagen? ja, dat kan

maar pas op:

 

LEVEN MET JEZELF ? de makkelijkste en de moeilijkste van alle relaties

 

Hoe ze moelijk kan, dat weet je al. Hier krijg je de inzichten waarom ze zo moeilijk is geworden. Het allerbelangrijkste is echter dat je ontdekt hoe ze gemakkelijk wordt.

 

Waarom is het zo moeilijk om met onszelf te leven?

 

Omdat we ons vanuit ons imago aan anderen laten zien. Het is onze comfortzone. Ons imago is het beeld zoals we willen dat anderen ons zien. We hebben dat beeld zorgvuldig opgebouwd. Op deze manier krijgen we het meeste aandacht en voelen we ons minst kwetsbaar. Dit imago is voor iedereen verschillend: de ene voelt zich het meest veilig als hij in eht middelpunt van de belangstelling staat, de ander om zich grappen, of omdat hij iedereen zo goed begrijpt, omdat hij succesvol is of juist zoveel tegenslagen heeft, de stille, de lieve, de zorgende, de branieschopper. Het zijn allemaal verschillende comfortzones. Maar dit imago verbergt wat er echt in ons leeft. Dus als we aandacht voor ons imago krijgen geeft dat nooit zoveel voldoening. We krijgen immers alleen maar aandacht voor het rolletje dat we spelen. Het gaat niet om ons. Ons imago is echter op een leugen gebouwd en daarom is het zo moeilijk om echt met onszelf te leven. We hechten zo aan dat imago en tegelijk weten we dat het nep is. Net zo nep als we ons meestal op facebook laten zien.

 

Waarom zijn we nooit goed genoeg?

 

Iedereen wil beter, meer en anders zijn. We denken dat als we gewoon onszelf zijn niemand nog van ons zal houden. Zo kijken we diep van binnen naar onszelf. Maar dat is een leugen want als we ons echt laten zien zoals we zijn, zijn we allemaal prachtige mensen. Toch is dat heel moeilijk om dit te geloven want we kijken heel anders naar onszelf en dat heeft een lange voorgeschiedenis.

 

Hoe zitten we eigenlijk als mens in elkaar?

Onze persoonlijkheid is opgebouwd uit zes lagen.

 

Eigenlijk zijn we diep van binnen heel mooie, open en prachtige liefdevolle mensen, maar dat geloven we zelf niet. Dat hebben we alleen zo gevoeld toen we heel klein waren. Dat is dus de diepste laag: onze kern.

 

Als klein kind reiken we onbevangen en open vanuit deze kern uit maar omdat onze ouders niet meer vanuit deze kern leven maar vanuit heel andere lagen, kunnen ze ons niet vanuit onze kern ontvangen. Daardoor worden we veelvuldig gekwetst en voelen ons afgewezen. We zijn daar als klein kind ook heel gevoelig en kwetsbaar in. Op deze manier vormt zich rond onze kern een tweede laag: onze pijnlaag. Het is de laag waarin we pijn voelen, ons afgewezen voelen, ons minderwaardig, belachelijk, nietszeggend voelen, een laag veel schaamte en schuldgevoelens zich vormen. Het is de pijnlaag, de laag van het afgewezen kind.

 

Het kind begrijpt niet waarom het gestraft en afgewezen wordt of waarom bepaalde kanten van hem welkom zijn en andere niet. Hij voelt hier verzet tegen, wordt boos en opstandig. Maar als zijn ouders zijn verzet neit verwelkomen, voelt hij zich onmachtig. Zij zijn volwassen en hij is klein. HIj kan tegen hen niet op. HIj trekt zich terug met zijn verzet, maar zijn verzet blijft sluimeren in onbewuste lagen. Daar diep van binnen smelt het samen met andere momenten van verzet. Zijn gekwetste gevoel en verzet blijft ondergronds verder leven. Zo vormt zich een laag van verzet tegen alle kwetsuren en ook alle verboden kanten gaan hier verder leven: Deze derde laag vormt zijn schaduwkant.

 

Zowel zijn pijnlaag als schaduwkant geven hem het gevoel niet goed genoeg te zijn. Dit is te pijnlijk om te voelen. Daarom verzacht een kind zijn pijn door zichzelf af te wijzen. Het is minder pijnlijk om te zeggen dat hij de liefde van zijn ouders niet waard is dan om te voelen dat hij geen liefde krijgt. Deze zelfafwijzing is totaal:

* hij blokkeert zijn levensimpulsen door spanningszones in zijn lichaam op te bouwen vb in zijn keel, zijn middenrif en bekken. Op deze manier kan zijn levensenergie die spontaan van onder naar boven door zijn lichaam stroomt worden afgedamd.

*tegelijk installeert hij een mentale en gevoelsmatige overtuiging: vb ik ben toch niet goed genoeg om liefde te krijgen.

Dit vormt zijn vierde laag: de laag van zelfafwijzing

 

 

 

Het is echter als klein kind te pijnlijk om deze afwijzing te voelen. Het is minder pijnlijk om zichzelf de schuld te geven en zichzelf af te wijzen dan deze pijn te voelen. HIj vormt lagen die vanuit zelfafwijzing bestaan. Deze krijgen in zijn lichaam vorm doordat hij in zijn stromend lichaam tussenschotten bouwt, spanningszones die zijn levensenergie blokkeren. Het vormen zijn lichaamsblokkades. Zo vormt hij blokkades in zijn keel om niet te luidruchtig te zijn of om niet boos te zijn, blokkades in zijn middenrif zodat de impulsen die uit zijn buik komen, niet naar boven kunnen komen en blokkades in zijn bekken om levensenergie en seksuele energie de pas af te snijden. Tegelijk installeert hij denkpatronen waarin hij zichzelf afwijst. bv als hij weinig liefde krijgt, installeert hij een patroon dat hij deze liefde niet verdient. Dat is veel minder pijnlijk dan het gevoel dat hij recht heeft op liefde maar deze niet krijgt. Het zijn mentale afweermechanismes om zijn pijn te verzachten. Dit vormt zijn derde laag: de laag van zelfontkenning. Deze zal vanaf dan de onderstroom in zijn leven worden die alles bestuurt.

 

Ondertussen heeft het kind ook het besluit genomen dat het veel te kwetsbaar is om uit te reiken vanuit zijn kern. Het leert reageren op zijn ouders en zich vandaaruit aangepast gedragen. Zo ontdekt hij hoe hij mag zijn om liefde te kunnen krijgen: zo vormt hij zijn vierde laag: de laag van de aangepaste persoonlijkheid waarin hij zijn gevoelens en gedachten vorm geeft.

 

 

 

 

Hoe zitten we eigenlijk als mens in elkaar?

Onze persoonlijkheid is opgebouwd uit zes lagen.

 

Eigenlijk zijn we diep van binnen heel mooie, open en prachtige liefdevolle mensen, maar dat geloven we zelf niet. Dat hebben we alleen zo gevoeld toen we heel klein waren. Dat is dus de diepste laag: onze kern.

 

Als klein kind reiken we onbevangen en open vanuit deze kern uit maar omdat onze ouders niet meer vanuit deze kern leven maar vanuit heel andere lagen, kunnen ze ons niet vanuit onze kern ontvangen. Daardoor worden we veelvuldig gekwetst en voelen ons afgewezen. We zijn daar als klein kind ook heel gevoelig en kwetsbaar in. Op deze manier vormt zich rond onze kern een tweede laag: onze pijnlaag. Het is de laag waarin we pijn voelen, ons afgewezen voelen, ons minderwaardig, belachelijk, nietszeggend voelen, een laag veel schaamte en schuldgevoelens zich vormen. Het is de pijnlaag, de laag van het afgewezen kind.

 

Het kind begrijpt niet waarom het gestraft en afgewezen wordt of waarom bepaalde kanten van hem welkom zijn en andere niet. Hij voelt hier verzet tegen, wordt boos en opstandig. Maar als zijn ouders zijn verzet neit verwelkomen, voelt hij zich onmachtig. Zij zijn volwassen en hij is klein. HIj kan tegen hen niet op. HIj trekt zich terug met zijn verzet, maar zijn verzet blijft sluimeren in onbewuste lagen. Daar diep van binnen smelt het samen met andere momenten van verzet. Zijn gekwetste gevoel en verzet blijft ondergronds verder leven. Zo vormt zich een laag van verzet tegen alle kwetsuren en ook alle verboden kanten gaan hier verder leven: Deze derde laag vormt zijn schaduwkant.

 

Zowel zijn pijnlaag als schaduwkant geven hem het gevoel niet goed genoeg te zijn. Dit is te pijnlijk om te voelen. Daarom verzacht een kind zijn pijn door zichzelf af te wijzen. Het is minder pijnlijk om te zeggen dat hij de liefde van zijn ouders niet waard is dan om te voelen dat hij geen liefde krijgt. Deze zelfafwijzing is totaal:

* hij blokkeert zijn levensimpulsen door spanningszones in zijn lichaam op te bouwen vb in zijn keel, zijn middenrif en bekken. Op deze manier kan zijn levensenergie die spontaan van onder naar boven door zijn lichaam stroomt worden afgedamd.

*tegelijk installeert hij een mentale en gevoelsmatige overtuiging: vb ik ben toch niet goed genoeg om liefde te krijgen.

Dit vormt zijn vierde laag: de laag van zelfafwijzing

 

 

 

Het is echter als klein kind te pijnlijk om deze afwijzing te voelen. Het is minder pijnlijk om zichzelf de schuld te geven en zichzelf af te wijzen dan deze pijn te voelen. HIj vormt lagen die vanuit zelfafwijzing bestaan. Deze krijgen in zijn lichaam vorm doordat hij in zijn stromend lichaam tussenschotten bouwt, spanningszones die zijn levensenergie blokkeren. Het vormen zijn lichaamsblokkades. Zo vormt hij blokkades in zijn keel om niet te luidruchtig te zijn of om niet boos te zijn, blokkades in zijn middenrif zodat de impulsen die uit zijn buik komen, niet naar boven kunnen komen en blokkades in zijn bekken om levensenergie en seksuele energie de pas af te snijden. Tegelijk installeert hij denkpatronen waarin hij zichzelf afwijst. bv als hij weinig liefde krijgt, installeert hij een patroon dat hij deze liefde niet verdient. Dat is veel minder pijnlijk dan het gevoel dat hij recht heeft op liefde maar deze niet krijgt. Het zijn mentale afweermechanismes om zijn pijn te verzachten. Dit vormt zijn derde laag: de laag van zelfontkenning. Deze zal vanaf dan de onderstroom in zijn leven worden die alles bestuurt.

 

Ondertussen heeft het kind ook het besluit genomen dat het veel te kwetsbaar is om uit te reiken vanuit zijn kern. Het leert reageren op zijn ouders en zich vandaaruit aangepast gedragen. Zo ontdekt hij hoe hij mag zijn om liefde te kunnen krijgen: zo vormt hij zijn vierde laag: de laag van de aangepaste persoonlijkheid waarin hij zijn gevoelens en gedachten vorm geeft.

 

 

 

Op aanvraag: Cursus: bewust ouderschap

Je bewustzijn wat er in jou gebeurt en wat er in je kind gebeurt vraagt zelfkennis en kennis van de fasas in de ontwikkeling van je kind. In ons drukke leven staan we hier vaak niet bij stil.

Lees verder...

Op aanvraag: cursus: leren houden van je seksualiteit.

In onze westerse cultuur is seksualiteit vooral gericht op opwinding, genot ervaren en klaarkomen. Het is daarbij een bron van gezondheid, ontspanning en intimiteit.

Lees verder...

Op aanvraag: de basis van de seksualiteit

In deze cursus leren·we·de seksuele kracht in zijn volheid verstaan.

Lees verder...

leven vanuit je seksuele en liefdesbasis als man en vrouw: een groeitraject voor therapeuten, hulpverleners, begeleiders, coaches...

"leven vanuit je seksuele basis als man en vrouw"

Lees verder...

een vastgelopen seksuele relatie een nieuw perspectief geven: voor paren individueel of in groep

De inzichten in deze cursus zijn bedoeld voor paren die nog steeds van elkaar houden maar vastgelopen zijn in hun seksuele relatie, zoals zovele paren. Het kan velen verbazen , maar het seksuele model dat de meesten geleerd hebben is een model waarin de meerderheid van de paren teleurgesteld worden en vastlopen. Deze cursus leidt je naar een nieuw seksueel model zoals dat voor alle vrouwen en alle mannen eens heel natuurlijk was. Een model dat paren veel meer mogelijkheden biedt waardoor hun strijd en teleurstellingen ook vanzelf verdwijnen.

de cursus bestaat uit vijf sessies van anderhalf uur, geschikt voor paren of groepen van paren

Lees verder...

^ Naar boven